"Thuis 1953"
Pagina (teksten en foto's) overgenomen van de website van (wijlen) Albert Truyman


De eerste zondag van september was het Melselekermis. Dan werd er getafeld: frikadellen met krieken en rozijnenboterhammen, een kom abrikozen ook en peren; daarna pateekes bij de koffie en witte wijn met pralienen.
Deze foto heb ik (Albert Truyman) achterbuiten getrokken, waarschijnlijk in 1953.
Staan er niet op: Frans en Florien, Juliën, Martha Cant en ikzelf (Albert). (Vader was al gestorven in 1950.)
De kinderen van L > R: Albert, Maria, Godelieve, André, Juliën en Louis Truyman.
De groten van L > R: Jozef, Marie Dhooghe met Ward, moeder, Fons met Emelie Smet, Celine Hens met Petrus.

het afdak in de hoek links was de oude achterdeur met rondboog. Een paar meter naar rechts de deur van de keet (met haard en oven). Wanneer niemand thuis was werd de klink van de achterdeur getrokken en op het schapje boven de keetdeur gelegd.










Kinderen van de overburen in de Breestraat vóór de linde met het Mariakapelleke. (Foto circa 1950)
DE OUDE LINDE

Links van het hofhek aan de straatkant stond een eeuwenoude linde met afgeknotte kruin. Er hing een blauw-wit geverfd houten kapelleke aan met een Mariabeeldje erin.
Ieder jaar weer schoot hij uit met grote, zachte bladeren. Ook rond zijn voet was er steeds opslag. Links ervan, vóór de beukenhaag waarin we iedere meimaand meikevers konden vangen, lag een streepje gras, schuin aflopend naar de straat toe.
Wanneer ik met moeder de zondagmorgen het hof verliet, naar de vroegmis in Melselekerk, maakte ze steevast een kruisteken aan dit kapelleke. Hetzelfde deed ze onderweg aan alle andere kapelletjes, schier aan ieder boerenhof. Aan (Henri) Vennens' hof, verder aan de overkant, stond een Mariagrotje.
Ook vader, wanneer hij met paard en kar het hof afreed, sloeg een kruis, wat ik hem ook zag doen bij de aanvang van ieder werk, tot op het laatst, wanneer hij nog enkel, naast de schouw gezeten, de patatten begon te schillen.
Generaties heeft deze linde zien in- en uitgaan. In stilte werd hij gerespecteerd. Hij hoorde bij het hof. Tot ik, het moet circa 1980-1985 geweest zijn, merkte dat het kapelleke verdwenen was. Waar was het? Men zei dat het afgereden was door een kamion. Wat later was ook de linde weg, en ook het hek, en ook de beukenhaag, en ook de notelaar erachter, en ook ... het gras en de grond: alles overgoten met beton !

Terug